Bir insanın yaşamı üzerindeki iradesi nereye kadar kendisine aittir?

Ve o irade, geri dönüşü olmayan bir noktada hâlâ özgür irade sayılabilir mi?

İşte ötenazinin sorusu tam da burada başlar:

Yaşam hakkı mı, yaşama zorunluluğu mu?

Kimi insan için yaşamak artık acının bir diğer adı olur.

Beden çözülür, ruh sükûtu arar.

Ama işte o an, insanın verdiği kararın ardında tarifsiz bir çelişki vardır:

Ya son anda, ölüm yaklaşırken vazgeçerse?

Geri dönülmez bir sürecin içinde “keşke yaşasaydım” diyebilmek mümkün değildir.

Tıpkı uçurumdan atlayan birinin, yere çakılmadan bir saniye önce duyduğu o pişmanlık gibi.

Ama ötenazi, o hissin adım adım fark edilmesini sağlayan bir ölüm biçimidir — bu da onu soğuk bir tıbbi işlemden çıkarıp derin bir........

© Habername