Bizim yaşımızda olan, yani 50 yaşın üstündeki herkesin en çok kullandığı sözcüklerden biri: "Ne olacak bu gençliğin hali?" ya da "Gençlik nereye gidiyor?"
Dünya hızla değişiyor ve bu değişen dünyaya uyum sağlamak giderek bireyi zorlamış, anne ve babalar da " iyi bir gelecek sağlayabilecek miyim?" endişesi yaratmış, çocuklarının geleceği için kaygılanmalarına neden olmuştur.
Orta yaşa gelen, ileri yaşa geçen herkes, Eskiden her şey daha güzeldi, bizim zamanımızda sevgi vardı, saygı vardı diye söylenmiş ve sürekli Bizim zamanımızda diye başlayan cümleler kurmuşlar.
Gençler ise büyüklerini daima eski kafalılıkla, yeniliklere uyum sağlamamakla suçlamış ve her zaman dönüşümler yaşanırken birbirlerini anlamamaktan şikayetçi olmuşlardır.
Hem gençler hem de orta yaşı geçenler sürekli anlaşamadıklarından yakınmış, birbirlerini suçlamış, nesiller arası çatışma ve uyumsuzluk sürüp gitmiştir. "Ah, ah bizim zamanımızda biz böyle miydik? Biz sevmeyi de bilirdik, saygıyı da merhameti de bilirdik. Şimdiki nesil öyle mi? Şımarık, doyumsuz, açgözlü, arsız, saygısız, tembel, eğlence ve marka bağımlısı" vb.
Her zamanın kendine has fikirleri, dinamikleri, gerçekleri ve hızlı bir temposu var. Biz ileri yaşta olanların sürekli şikâyet edeceğimiz yerde, gelecekte kendimizi yenilemek, gençlerle aramızdaki farkı kapatmak için bir şeyler yapmamız gerekir.
Teknoloji hızla gelişiyor, bildiklerimiz çok çabuk eskiyor. Bu nedenle kendimizi güncel tutmak, öğrenmenin hayat boyu süren bir eylem olduğunu düşünerek kendimizi geliştiren eğitim programlarına katılmalıyız.
İleri yaşta bir öğretmen........