Günün yorgunluğunu atmak için her zamanki gibi bahçesine çekilmişti Emekli Tahir Amca. Elinde çay bardağı, yüzünde derin bir huzur vardı. Radyo açık, Cumhurbaşkanı’nın konuşması fonda yankılanıyordu:
"Eski Türkiye artık tamamen geride kalmıştır. İnsanımızın kökeninden, inancından ötekileştirildiği günler geride kaldı. Yokluk ve yoksulluğun olduğu o eski günler artık tamamen geride kaldı. Çok ağır bedeller ödeyerek elde ettiğimiz kazanımlarımızı kimsenin elimizden almasına müsaade etmeyiz. Eski günleri özleyenlere, bizi eski karanlık günlere tekrar çekmek isteyenlere asla eyvallah etmeyiz."
Tam o sırada komşusu Fikri Bey, kapıda belirdi. Yanında Almanya’dan yeni gelen çocukluk arkadaşı Recep vardı. Recep, yıllar önce Almanya’ya göçmüş, orada dönerci olmuş, ama hala her başarısını şeyhinin duasına bağlayan biriydi. Her şeyi şeyhinden bilen bir tarkat mensubu idi.
"Tahir Amca! Babam geldi, bir çayını içelim dedik," diye seslendi Fikri Bey.
Tahir Amca gülümseyerek başını salladı. "Hoş geldin Recep! Gelin, oturun da şu radyodaki güzel sözleri dinleyelim. Bak ne diyor Cumhurbaşkanımız, eski karanlık günlere dönmeyeceğiz diyor, şükürler olsun!"
Recep sandalyesine oturup, başıyla onayladı. "Aynen öyle Tahir, çok şükür, şeyhimin duasıyla ben de Almanya’da mal mülk sahibi oldum. Ama bu millet, hâlâ şikâyet ediyor. Açlık varmış, geçim zor diyormuş. Hâlbuki sabırlı olup dua etseler, her şey hallolur. Eğer her şeyi sorun olarak........