“Türk Medenî Kanunu”, 4 Ekim 1926 tarihinde yürürlüğe girdi.

743 sayılı bu kanuna göre “tek eşle evlilik” esası getirilirken; evlilik yaşı kızlarda 17, erkeklerde ise 18 olarak belirlendi.

1938’de, yani CHP’nin “tek parti sultasında” yapılan bir düzenleme ile evlilik yaşı kızlarda 15’e, erkeklerde 17’ye düşürüldü.

Bazı hallerde kızlarda evlilik yaşı 14’e kadar düşebiliyordu.

743 sayılı medeni kanun ile düzenlenen diğer bir kavram ise “nafaka” oldu.

İslam hukukunu referans alan Osmanlı’da, boşanan kadınlara “iddet süresince” veya “hamile ise doğuma kadar” nafaka ödenirken…

Sonrasında ise “nafaka ödenmesi dinen caiz görülmezken”…

Cumhuriyet’le birlikte, erkeğin; yoksulluk durumu olan eski eşine 1 yıl süreyle nafaka ödemesinin önü açıldı.

1988 yılına gelindiğinde ise kızlarda 15 olan evlilik yaşını değiştirme gereği duymayan dönemin muktedirleri, eski eşe ödenen nafakada “süre sınırlamasını” kaldırdı.

4 Mayıs 1988 tarihinde kabul edilen bu değişiklik ile mahkeme kararıyla kaldırılmadıkça veya nafaka alacaklısı yeniden evlenmedikçe, “ömür boyu” nafaka ödemek gerekiyordu.

Her dönem tartışma konusu olan 743 sayılı medeni kanun, Bülent Ecevit’in başbakanlığındaki 57. hükümet tarafından, 1 Ocak 2002 tarihinde bugünkü haliyle revize edildi.

Atatürk’ün riyasetinde, kızlarda önce 17 olarak belirlenen, sonrasında 15’e, özel durumlarda 14’e kadar düşürülen evlilik yaşı, Bülent Ecevit tarafından 18’e çıkarılırken…

“Aile reisliği”ne ve "mallara" ortak edilen kadınlara, boşanmaları halinde “süresiz” olarak nafaka isteme hakkı verildi.

Türk aile yapısında “reform” niteliğinde yenilikler getirdiğine inanılan yeni “Medeni Kanun”un aslında Bülent Ecevit’in, giderayak ülkeye çaktığı “son kazık” olduğunun anlaşılması ise epey bir zaman aldı.

Ailenin “reis”liğini erkekten alan, “sözleşmeli evlilik” dönemini başlatan, eşlere; “mal ayrılığı”, “paylaşmalı mal ayrılığı” ve “mal ortaklığı” seçeneğini getiren, “resmi nikah kıyılmadan dini nikah yapılmasının önüne” geçen yeni medeni kanununda…

“Karı” sözcüğü........

© Haber7