Önce gazete, radyo-televizyon sonrasında internet ve mobil iletişim teknolojilerinin ortaya çıkmasıyla her geçen gün yeni bir okuryazarlık dayatmasına maruz kalıyoruz. Medya okuryazarlığı ile başlayan süreç, parçalı bir vaziyette, televizyon okuryazarlığı, bilgisayar okuryazarlığı, bilgi okuryazarlığı, internet okuryazarlığı, film okuryazarlığı, sosyal medya okuryazarlığı, dijital okuryazarlık şeklinde devam ediyor. Belki yakında Netflix, Disney gibi platformlar için isteğe bağlı yayıncılık okuryazarlığı da çıkacak.

Bir de geleneksel medyanın ve/ya internet ve mobil iletişim teknolojilerinin önemli bir bileşenini oluşturduğu okuryazarlık türleri var: Finans okuryazarlığı, yine sağlık okuryazarlığı, din okuryazarlığı gibi. Medyanın tamamına ilişkin yeterlilikleri, bu becerilerin ön koşulu olarak ele alabiliriz. Medya okuryazarı veya dijital okuryazar olmadan, finans okuryazarı olmanız biraz zor yani. Dijitalleşmenin yol açtığı sarsıntılarla birlikte bu okuryazarlık türlerinin farklı bileşenleri de öne çıkmaya başladı. Bu yazının konusunu oluşturan dijital haber okuryazarlığı, aslında dijital okuryazarlık çerçevesine denk düşüyor.

Dijital haber okuryazarlığını, dezenformasyonun bugün artık ulusal güvenlikleri tehdit eden küresel bir sorun haline gelmesine karşı ne yapabiliriz sorusuna hem bilimsel hem de yönetimsel bir yanıt olarak görebiliriz. Konu gittikçe çok sayıda ülkenin stratejik gündemine dâhil olmaya başladı. Pek çok ulusal ve uluslararası metinde, dezenformasyonun, artık dünya çapında toplumlar ve demokrasiler için bir büyük bir tehdit oluşturduğu, herkesi ilgilendiren büyük bir uluslararası sorun olduğu tekrarlanıyor. Kasıtlı yalanlar, yarı gerçekler, çarpıtmalar, manipülasyonlar, bunlara ilişkin kampanyalar, komplo teorileri, kehanetler veya propaganda... Ne şekilde karşımıza çıkarsa çıksın, erişim alanı ve miktarının endişe verici boyutlara ulaştığı da.

Farklı toplum kesimleri arasında korkuları körükleyebilme, önyargıları ve güvensizlikleri güçlendirebilme kapasitesinin her geçen........

© Haber7