Suriye, kelimenin tam manasıyla bir turnusol vazifesi görüyor.
İyilerle kötüleri, memleket sevdalılarıyla Türkiye düşmanlarını, zalim seviciler ile mazlumdan yana olanları, yalancılar ile doğrucuları, içi kin ve nefretle dolup taşanlar ile muhabbet fedailerini birbirinden ayıran bir turnusol bu…
Aslında bu karşıtlıklara dair daha bir sürü şey yazabilirdim lakin bu kadarı bile meseleyi anlamamız için kâfi…
Yaşananlar hepimizin malumu…
Suriye’de beklenmedik bir gelişme husule geldi ve tabir caiz ise her şey bambaşka bir mahiyet kazandı.
Hadiseyi olabildiğince özetleyeyim dilerseniz.
Öteden beri Özgür Suriye Ordusunu destekleyen Türkiye, 2019 yılında Astana süreci bağlamında Suriye’deki rejim hesabına masada bulunan Rusya ve İran ile bir mutabakata vardı.
Bu anlaşmaya göre İdlib ‘Gerginliği Azaltma Bölgesi’ olarak kabul edilmiş ve sivillerin zarar görmemesi için bu bölgeye yönelik hiçbir şekilde bir saldırı olmaması yönünde mutabakata varılmıştı.
Bu mutabakata uyulduğu takdirde Türkiye’nin desteklediği Muhalif güçler de operasyonlara girişmeyecek ve böylelikle bölgede görece itidal süreci devam edecekti.
Taraflar bir süre bu mutabakata bağlı kaldı fakat çok geçmeden İran destekli milis güçleri, Türkiye’nin, İsrail saldırganlığının azmaması maksadıyla takındığı mutedil tavrı istismar ederek belirlenen bölgeye sivilleri de kapsayan saldırılar düzenledi.
Bununla eşzamanlı olarak İdlib bölgesine yönelik Rusya Federasyonu’nun hava, Suriye rejiminin kara saldırıları son dönemde belirgin bir şekilde yoğunlaştı.
Bu saldırılar neticesinde yüzlerce sivil öldü/yaralandı.
Tabir yerinde ise bıçak kemiğe dayanmıştı artık.
Türkiye, anlaşmaya uyulmadığı için muhalif güçlerin saldırıları püskürtme girişimine onay verdi ve sonrasında olan oldu.
Rejim güçleri bir anda dağıldı ve toparlanma imkânı bulamadıkları için arkalarına bakmadan kaçıverdiler.
Bu, muhaliflerin de beklemediği bir gelişmeydi ve hiç hesapta olmadığı halde iş, Halep’in alınmasına kadar vardı.
Sonrası çorap söküğü gibi geldi…
Yazının........