Asırlardan bu yana kendi gül ve gönül iklimimiz eşliğinde sürüp suladığımız has bahçelerimizde başka kültürlerin tohumları yeşermeye başladığında kopuvermişti büyük tufan.

Bunu ön göremedik, anlayamadık, farkına varamadık…

Önce ata tohumlarımızı kaybettik, hemen ardından mümbit topraklarımızı ayrık otları sarmaya başladı. Belli ki bu gafletin faturası beklenenden daha ağır olacaktı. Nitekim öyle oldu ve biz bu hengamede işin farkına varıncaya kadar sadece asırlarımızı değil nice genç neslimizi de heba etmek durumunda kaldık.

Oysa genç kuşaklar, açmaya meyleden gür umutlarımızın tomurcuklarıydı. Böyle bir mevsime geç kaldık.

Onlar, büyük ideallerimizin doyumsuz başağıydılar. Hasada geç kaldık.

Bu gençler bizim en büyük zenginliğimizdi. Toplumsal refaha geç kaldık.

Onlar, aydınlık yarınlarımızın beklenen şafağıydılar. Çağa geç kaldık.

Şimdilerde yepyeni bir dip dalgayla karşı karşıyayız.

Amerikan kültürünü değer skalasının merkezine koyan, onun bireyselliğini, insanı önemsizleştiren, yalnızlaştıran ve asosyalleştiren bütün özelliklerini dünyaya hayat tarzı olarak dayatan ve bu yolla genç kuşakları bunalım ve buhranın kucağına iten bir yaklaşım bu.

ABD toplumunda filizlenip boy gösteren bu dalga, akıllı telefon ve internet kullanımının yaygınlaşmasına paralel olarak dünya sathında hızla yükseliyor, önüne dikilen engelleri parçalıyor, mavi ekranın karşı konulmaz cazibesiyle elde geçirdiği bireylerin öz değerlerini tarumar ediyor, onların yerine kendi değer kalıplarını yerleştiriyor ve adeta insanları esir alıyor. Bu durum en ziyade genç kuşakları etkiliyor zira bugün bir çocuğun elinden telefonunu almak o çocuk tarafından adeta onun canını almakla eşdeğer görülüyor. Bu akım bütün dünyayı kuşatmış durumda. Bu akıma bağımlılık çoğaldıkça bu dalganın boyutu da hızla yükselecek. Farklı........

© Haber7