31 Mart 2024 Pazar günü yerel seçimler yapıldı ve sonuçlar alındı.

Cumhuriyet tarihinde ikinci defa CHP’nin başarısı ile sonuçlanan bu seçimlerle ilgili ben, bir seçim kritiği yapmaktan ziyade neler yapılması gerektiği üzerinde durmak istiyorum.

Şunu açıkça söyleyerek tarihe not düşmüş olayım: Madde madde sıralayacaklarımın önemli bir kısmı, yaptığım ve hala yapmakta olduğum esnaf ziyaretlerinde aldığım notlardır ve bunları yazmak benim için bir sorumluluğun gereği ve kalemimin de bu millete ve medeniyete olan namus borcudur.

1- Kültür, bir milleti millet yapan temel öğelerden biridir.

Kültür, turizmden ayrılarak ayrı bir bakanlık haline getirilmelidir.

Kültür ve Sanat Bakanlığı adında yeni bir bakanlık ihdas edilmeli, ayrıca sanat anlayışımızdaki Batı normları tamamen kaldırılarak; medeniyetimize ait kültür, sanat ve musiki anlayışı bu bakanlığın esas işlevi olmalıdır.

Uygarlığımızı temsil eden Medine İslam Devletinden, Cumhuriyet’e kadar yetişmiş olan Hz. Ömer’den İbni Sina'ya, Mevlana’dan Raşit Küçük’e, Haluk Dursun’a, Cemil Meriç’e… kadar tüm değerlerimizin hayat hikayeleri ve ürettikleri, ana sınıflarından itibaren her yaşın seviyesine göre, bütün eğitim kademelerinde ders olarak okutulmalıdır.

2- Diyanet İşleri Başkanlığı tepeden tırnağa çağın gereklerine uygun olarak yeniden yapılandırılmalıdır.

Diyanette emekliliği gelenlerin tamamı emekli edilerek, kurum gençleştirilmelidir. Ayrıca cemaatler ile iltisaklı olanlar diyanette idari göreve getirilmemeli, mevcut görevliler de görevden alınmalıdırlar.

FETÖ artıkları özellikle cemaatlerin, derneklerin, vakıfların ve partilerin içine sızarak Türkiye’yi dış müdahaleye hazırlamanın temelini örgütlemeye çalışıyorlar.

Bu şahıslar tespit edilerek gereği yapılmalı ve tüm dini cemaatler diyanetin kontrolüne verilmelidir.

Cemaatlerin yönetimi ‘yarı resmî’ olmalı ve kurs açma, işletme ve diğer tüm faaliyetleri Diyanet’in bilgisi çerçevesinde olmalıdır.

Müftüler başta olmak üzere, vaazlar ve imamlar halkın içinde olmalıdırlar. Dindar insanların masa başı memurluğu dönemi kapanmıştır, bunu kavrayamaz isek iş işten geçecektir.

3- Türkiye 1982’de yapılan darbe anayasasından kurtarılmalı, yeni bir sivil anayasa yapılmalıdır. Bu çerçevede tüm dünyada yükselen sorumluluk alma yaşının yükselmesinden dolayı 18 yaşında seçme ve seçilme yaşı askerlik yaşından sonraya alınmalıdır. Özellikle seçme yaşı mutlaka 21-23 yaş civarına çekilmelidir.

Ve yine bu meyanda kadınlara tanınan ve erkeklerin mağdur olmasına yol açan ayrıcalık gözden geçirilmeli, en azından yönetmeliklerle, evden uzaklaştırma gibi Anadolu insanını rencide eden maddeler düzeltilmelidir.

4- Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi’ndeki 50 1 yeniden ele alınarak değiştirilmeli ve en çok oyu alan kişi Cumhurbaşkanı seçilebilmelidir.

5- ‘Güçlü Kadın’ mottosu, ‘Güçlü Anne’ ile yer değişmelidir.

‘Anne’yi hayatın merkezine almalıyız. Nasıl ki bizim uygarlığımızda şehirleşmeye başlarken merkez, camiler ve ibadet yerleridir; ailenin, toplumun, milletin ve hayatın merkezine de aynı şekilde anneyi koymalıyız. Çeşitli okullarda derslere gittim ve gördüm ki tüm kız çocuklarımız bazı mesleklere yönlendiriliyor, teşvik ediliyor. Ama bu çocuklara anne olacakları hiç hatırlatılmıyor.

60’a yakın kalemden oluşan sosyal yardımlar toparlanıp elden geçirilmeli ve anne olup 3-4 çocuk yapan kadınların geriye dönük olarak sigortaları işletilmeli, emekli edilmeli, kendilerine ayrıca bir miktar aylık verilmelidir.

Çocuklarımız kreş çocuğu olmaktan kurtarılmalıdır.

Aileler yuvalara kavuşturulmalıdır.

Komşuluk, mahallelilik gibi anneler eliyle yaşatılan bize ait kavramlar yeniden güçlü annelerin uhdesine verilmelidir.

Rahmetli Turgut Özal’ın Başbakan, Cemil Çiçek’in Aileden sorumlu Devlet Bakanı olduğu dönemde aile konusunda uluslararası sempozyumlar yapıldı, bu konuşmalar kitaplaştı, arşivlerde duruyor. Bunlara bakılırsa ne demek istediğim daha........

© Haber7