Ahmaklık bir hastalık değil akıl ve bilgi, düşünce ve muhakeme eksikliğinden kaynaklanan bir dengesizliktir. Bir kıvılcımın bir ateşi tutuşturup koskoca bir ormanı yaktığı gibi, bir ahmak’ ın bir aileyi, cemiyeti, cemaati ve milleti geri dönülmez zarar ve ziyana sokması mümkündür.

Zirveden kopan küçük bir taşın karlar içinde aşağıya doğru yuvarlanarak büyük bir çığa, o çığın da büyük bir felakete dönüştüğü gibi ahmak bir sözü veya eylemi de toplumsal büyük bir felakete dönüşebilir.

Hz. Ömer ;’’ Ahmakla dostluktan sakın! O, çoğu zaman iyilik edeyim derken kötülük eder.’’ der. Bu durumda olan birinin ‘’ Ama benim niyetim iyi idi’’ demesi insanı Allah’ın ve kullarının nazarında temize çıkarıp kurtaramaz. Ahmağın, ahmakça verdiği zarar ve ziyanın bazen telafisi de mümkün değildir. Ahmak’ a inanmak, onun suyundan akıp yolundan gitmek, aklıyla hareket etmek, fikriyle fikir yürütmek de bir başka ahmaklıktır.

İstediğiniz kadar bilgili ve tecrübeli olun! İsterseniz kanatsız uçun! Onun nazarında sürüngen bir kertenkeleden farkınız yoktur. Çünkü ahmak; her şeyi kendisinde gören, yüksek bir yere çıkınca kendisini dürbün zanneden bir akıl fukarasıdır.

İnsanın kendisi, ailesi, ülkesi, devleti ve milletine hizmet ediyorum derken, bütün değerlerine karşı savaşmasının adına AHMAK’ lık denir. Onun en büyük mahareti; şeytandan ve düşmandan dert satın almak, bununla kendisine karşı, kendisiyle savaşmaktır

Osmanlıda AHMAK’lık süreci ‘’batılılaşma, yozlaşma, yabancılaşma ve mankurtlaşmayla’’ başlar. İyi niyet sosuna batırılarak yapılan bütün ‘’dini, siyasi, hukuki ve idari hareketler DİNİ MÜBİN-İ İSLAM’ ı yüceltmek, devleti ve milleti askeri, ticari, sosyal ve kültürel değişim ve dönüşümlerle vatana ve millete faydalı kılma’’ adına yapıldığı ilan edilmiş olsa da, icraat ve netice söylemim tam zıttı olmuştur. Tanzimat Fermanından Meşrutiyete, Cumhuriyet Hareketinden İstiklal savaşına kadar her........

© Haber7