"Ne olacak bu işlerin sonu?" Dakikalarca konuştuktan sonra bu sual döküldü dudaklarından...
Ve uzaklara dalıp sustu öylece...
Saçındaki akların, takvimlerle tutuştuğu güreşten yorgun düştüğünü düşünmeden edemedim.
Suskunluk biraz da yenilgiyi kabul etmiş olmaktı belki...
Aslında galibi de yoktu bu tarifsizlik ikliminin...
Nasırlı ellerini kavuşturduğu masada sahibi kadar yıpranmış bir yakın gözlüğü sereserpe yatar gibi dururken...
Başucunda ucuzundan bir tükenmez kalem, tükenmişlik sendromundan muzdaripmişçesine baygındı.
Üç-beş masa ötede karıştırılan çayın şıkırtısı olmasa... Seyrettiğim karede zamanın donmuş olabileceği ihtimaline sarılabilirdim.
Tütünün sararttığı bıyıkları kıpırdar gibi oldu.
Birşeyler mırıldandığını düşünerek kulak kesildimse de iç sesini yalıtan görünmez duvarı aşamadım.
Fikrin........

© Haber Vakti