Çevreme bakıyorum; söz çok ama anlam yok. Gürültü çok ama duruş yok.

İşte böyle dönemlerde tarihin eski bir sesi yeniden kulağıma çalınıyor:Kara Sancak.

Bu sancak, bir bez parçası değil.

Bir dönem öyle zannedildi belki ama hayır…
Kara Sancak, bu coğrafyanın hafızasında çok daha derin bir yer tutuyor.

Kara, bizim kültürümüzde hep güçlü olanın rengidir

Bugün çoğu insan “kara” kelimesini sadece bir renk gibi algılıyor.
Oysa Türk kültüründe kara;gücün, bilginin, direncin, vakarın adıdır.

Peygamber sancağının bile kara renkte olduğuna dair rivayet boşuna değildir.
Kara Sancak bu nedenle yalnızca bir sembol değil; bir ruh halidir, bir uyanıştır, bir hatırlayıştır.

Yorulduğumuzda, tükendiğimizde, umudumuz kırıldığında devreye giren o derin iç sesin adıdır.

© Haber Gündemim