Seyhan kıyısında ağaç gölgesi |
Ben Seyhan Kıyısında bir ağaç gölgesi özlemi duyarım.
O, ne zaman yükselmek isterse yukarılara bakar; oysa ben aşağılara baktıkça O'nu görüyorum.
Binaların son katlarında oturur, yaylaların en yükseği ve serinine çıkar, koltuğu daima yüksektedir, gözü hep yukarıdadır. Gözleri gökyüzündedir ama bulutları göremez.
Oysa benin sığınağım ve yuvam Seyhan Kıyılarında bir ağaç gölgesidir; ne zaman aşağı baksam onu görüyorum.
O yukarı baktıkça beni göremiyor. Oysa onun yüksekliklerini aşan yerdeyim;
Bir ağacın gölgesindeyim.
İKTİDAR YÜKSEKLERDE DEĞİL, AĞAÇ GÖLGESİNDEDİR
O, iktidarı arıyor yükseklerde; Hükmetmeyi, sahip olmayı,
Gücü arıyor gözlerini diktiği yerde.
O yüzden göremiyor ne beni ne de milyonlarca bedeni.
O, kendini değil, kendini alt eden zaferi arıyor yükseklerde; o yüzden hep aşağıda aşağılığın en karanlığında.
Yüceliğin sahte çağrısına uyan gözleri........