Türkiye zor bir dönemden geçiyor.
Ekonomiden eğitime, adaletten toplumsal barışa kadar her alanda hissedilen derin bir yorgunluk, bir tedirginlik, bir belirsizlik…
Sokaklarda yürürken sadece kalabalığı değil, insanların omuzlarında taşıdığı görünmez yükleri de görüyorsunuz: geçim derdi, gelecek kaygısı, hayal kırıklığı, sessiz öfke.

Fakat şu soruyu sormadan da olmuyor:

Bunca tabloya rağmen, bu ülkede hâlâ umut var mı?
Evet. Çünkü bu millet, krizden doğan bir dayanıklılığın evladıdır.

Sorunun Kaynağı: Sadece Sistem Değil, Birbirimiz

Bugün Türkiye’nin yaşadığı sıkıntıların merkezinde yalnızca kurumların eksikleri, yönetim hataları ya da ekonomik tercihler yok.
Daha derinde bir şey var:

Kopmuş ilişkiler. Zayıflayan empati. Yitirilen ortak dil.

Gençler artık hayal kurmuyor; kaçış planı kuruyor.
Eğitim, bilgi üretmek yerine test üretme makinesine dönüşmüş durumda.
Medya, çözüm peşinde koşmak yerine gerilim ve reyting peşinde.
Toplumsal dil, birleştiren değil;........

© Haber Gündemim