Osmanlı’yı yıkan top sesleri değil, sahte fetvalardı. İhanet, iman kisvesiyle geldiğinde en tehlikelisidir. Ama bu millet, Peygamberine olan sevgisiyle yeniden dirilmeyi başardı.

Tarihi sadece savaşlarla değil, ihanetlerle okumak gerekir.

Osmanlı Devleti yüzyıllar boyunca üç kıtada adaletin, inancın ve medeniyetin sancağını taşıdı.

Bu millet, Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed Mustafa’ya (sallallahu aleyhi ve sellem) olan sevgisini, onun adaletini, merhametini devlet yönetiminin temeline koydu.

Türk milleti hiçbir zaman sadece bir devletin değil, ümmetin hizmetkârı olmayı gaye bildi.

Ama zamanla bu kutsal anlayış bozuldu.

Devleti yaşatan o iman ruhu zayıfladı; din kisvesi altında menfaat peşinde koşanlar türedi.

İşte Osmanlı’nın son yüzyılındaki çöküşün kökü buradaydı:

Savaş meydanlarında değil, vicdanlarda yenilgi başladı.

?? İngiliz’in Altını, Şeyhin Tesbihi

İngiliz istihbaratı savaşmadan yıkmanın yolunu çok iyi biliyordu:

Din perdesi altında zihin işgali.

Ajanlar, “İslam kardeşliği” kisvesiyle Osmanlı topraklarında dolaştı.

Kimi Arap kabilelerini, kimi yerel şeyhleri altınla kandırdı.

En bilinen örnek Şerif Hüseyin’dir.

Hilafet yemini etmişti ama İngiliz altını ve tahta oturma hevesi uğruna Mekke’de Osmanlı’ya isyan etti.

Oysa bu milletin askeri, o gün de “Ya Resûlallah!” nidalarıyla cepheye........

© Günışığı Gazetesi