Yapılan iyiliği unutma derler. İnsan hayata gözünü açıp kendini bilmeye başladığı andan itibaren çevresindeki çoğu kişiden işitir bu sözü. İyilik yapmak, iş görmek güzeldir. Ama iyiliğin değerini bilmenin ve unutmamanın daha Etfal olduğunu düşünüyorum. Yapılan iyilik karşısında karşılık beklemek veya görülen işi daha sonra başa kalkmak ise nahoş bir durum olarak kabul edilebilir.

Bazen yapılan iyilik anlamsız bir şekilde sessiz bir sözleşmeye dönüşür: Sanki “Ben sana bunu yaptım, sen de bana karşılığını davranışlarınla öde.” gibi bir beklenti oluşabiliyor zaman zaman. Oysa gerçek iyilik, karşılık beklemez. Minnet talep eden her davranış, yardım değil yatırımdır. Bu konunun tam merkezindeki en önemli unsur ise insan onurudur. Çok dikkat edilmesi gereken bir konu olduğunu söyleyebiliriz bu beşerî durumun.

İhtiyacı olanı sessiz sedasız gözetebilmek ne güzel bir yaklaşım. Tabi ihtiyaç sahiplerinin de merhameti ve iyi niyeti kullanmaması gerektiği göz ardı edilmemesi gereken önemli bir........

© Günışığı Gazetesi