Gençlik ne güzel şeymiş. Yorulmak nedir bilmeden koşuşturmak. Gençlik bireyin başında bir dumanmış, yaş geçtikçe anlıyor insan. Akıp giden ömür de en hoş günlerin geçtiği zamanmış gençlik yılları.

Anlamak lazım gençleri. Onlar geçtiğimiz yollardan geçiyorlar. Hiç bilmedikleri şeyleri zaman ile tecrübe ediyorlar. Biz ebeveynleri de zamanın da geçtik o yollardan. Tabi ki zaman geçiyor şartlar değişiyor. Ama her ne olursa olsun gençleri anlayabilmek için biz ebeveynlerin de biraz çabalaması gerekiyor.

Hangimiz yaramazlık yapmadık. Yeri geldi okulu astık arkadaşlarla bir günlüğüne. Yeri geldi düştük platonik aşk çıkmazlarına. Gün oldu, bilardo salonlarında ıstaka beğenmediğimiz, okey masasında çektiğimiz taşa kahrettiğimiz, futbol oynamaya ve arkadaşlarımızla sohbetlere doymadığımız zamanlar oldu. Dersler bir ızdırap gibi ödevler bir cezaymış gibi gelmedi mi ara sıra.

İsyan ettik bazen. Bazen asi olduk herkese her şeye. Hayallerimiz uçsuz bucaksız bir derya gibi sarıp sarmalardı günlerimizi ve rüyalarımızı. Kimsenin bizi anlamadığını düşünmedik mi zaman zaman. Anne babamızın bize değer vermediğini........

© Günışığı Gazetesi