Çocuk yetiştirmenin yolları üzerine ne kadar çok söz söylendi değil mi? Kimileri disiplin der, kimileri otorite. Kimileri de hâlâ “dayak cennetten çıkmadır” diyerek kendi çocukluk travmalarını yeni kuşaklara miras bırakır. Fakat iş empatiye gelince… İşte orada bambaşka bir dirençle karşılaşıyoruz.

Empatik ebeveynlik küçümseniyor. Dinleyen, anlayan, çocuğun ihtiyaçlarına kulak veren ebeveynler; “gevşek”, “otoritesiz”, “disiplinsiz” diye etiketleniyor. Oysa mesele tam tersidir: Çocuğun duygusunu anlamak, aynı anda sınır koyabilmektir. “Şu an o oyuncağı çok istediğini görüyorum” diyebilmek de, ardından “ama bugün alamayacağız” diyerek sınırı gösterebilmek de aynı ebeveynin işidir.

Otoritenin Gölgesinde

Geleneksel ebeveynlik anlayışı, itaati merkeze alır. Çocuğun “neden?” diye sorması bile saygısızlık sayılır.........

© Günışığı Gazetesi