Gülmek de ağlamak da insan yaratılışında fıtri olarak var olan iki davranış türüdür.

Zamanlama olarak davranışların yerli yerinde yapılması önemlidir. Davranışlarımızın birçoğunun mensubu olarak iftihar ettiğimiz inanç sistemimizle uyumlu olarak yapılmadığını üzülerek ifade edeyim, işte birkaç misal:

_ Haram yemeyin deriz, gıybet yaparız bu şekilde davrandığımızda haram yemiş olmuyor muyuz?

-Ramazan ayı geldi: Mallarımızdan zekât vereceğiz. Malların çürüğünden verdiğimizde, bu davranışımız ayette geçen ‘’ Sevdiğinizden infak etmedikçe iyilik yapmış olamazsınız’ emri ile uyuşur mu?

-İsraf haram deriz. Ne kadar cömert desinler diye ölçüsüz harcama yaparız. Peki bu israf değil mi?

_İslam kardeşliğinden bahsettiğimiz halde kardeşlik hukukuna uygun davranmıyorsak bu durumu nasıl izah edeceğiz? Fazla uzakta değil yanı başımızda Gazze’deki kardeşimiz ölçüsüz zulme ve soykırıma uğrarken yemek iştihamız kaçmıyorsa bunu kardeşlik hukuku ile nasıla açıklayabiliriz. -İyilikte yardımlaşın dendiği halde yolumuz iyilik yolunda kesişmiyorsa ya buna ne demeli?

-inancımızın ilk emri ‘’ Oku ‘’ olması, kadın ve erkeğe ilmi öğrenmek farz olmasına rağmen oku umuyorsak bu durumu nasıl açıklayabiliriz?

_Komşusu açken tok yatan bizden değil’ ’Hadisini hemen hemen........

© Günışığı Gazetesi