YENİLİRKEN KAZANMAK |
Peki kendimizi yenerek yenilmiş sayılmaz mıyız? Platon, yüzyıllar önce bu durumu gayet güzel özetlemiş…
Her zaman fizyolojik olarak en az yorucu olanı seçen bir beden ve istediklerinde ısrarcı olan bir zihinle yaşıyoruz. Hayata adım attığımız ilk andan itibaren bu mekanizmamız işlemeye başlıyor. Bebeklerin ağlamalarının ardında da bu yatıyor. Koşup oynamak, istediği oyuncağa erişmek istiyor fakat bedeni henüz adım atmayı bile bilmiyor. O halde diyebiliriz ki kendimizle savaşımız kundakta başlıyor!
Kundakta başlayan bu savaş bir ömür bırakmıyor peşimizi. Attığımız her adım, hayatımıza pozitif veya negatif olarak etki ediyor.
Sizce kendimizle verdiğimiz bu savaşları hep kazanıyor muyuz? Diyebilirim ki günümüzde çoğunlukla kazandığımızı sanırken........