diyen Nazım Hikmet,kalbinin yarısını,yaşadığı zaman da dünyanın diğer yanındamücadele edenlere bırakırken,
Onun burada da kalbinin yarısı, çöplükte beslenenlerleydi.
Sigortasız, güvencesiz, sağlıksız çalışanlarlaydı.
Birkaç fakülte bitirmiş ama işsiz ama hala bir umut var diyen gençlerleydi.
Uyuşturucu bağımlılığına sürüklenmiş çocuklarlaydı.
Hapis cezası iyi halli olmadığı için uzatılan müebbetliklerleydi.
Resmi dille konuşamadığı için hastane kapılarında acı çekenlerleydi.
Hastanelerde randevu bulamayan, tedavisi ertelenen parasızlarlaydı.
Protesto hakkı var diye soluğu duvarlar ardında alanlarlaydı.
Ve kalbinin yarısı, hüznü isyan edenlerleydi.
Ve kalbinin yarısı,kaf dağının ardında, barışı ve eşitliği arayanlarlaydı.
O kalbinin yarısını........

© Güneydoğu Ekspres