Herkes birini ya da başka bir yeri kendine bağlamak için delice bir uğraş içinde. Topraklar genişlesin, ideolojiler daha kalabalık kitlelere ulaşsın, herkes bana tabii olsun, her şey benim olurumla şekillensin… Varın siz listeyi siz uzatıp durun.

Dünyanın her tarafında, saçma sapan bir sınır ve toprak savaşı var. Bir hakimiyet kurma ve baskın olma histerisi.
Bu vesile ile güzelim ülkeler tar u mar oluyor. Şehirler - coğrafyalar talan ediliyor. Nesiller boyu sürecek kin ve intikam duyguları hep diri tutuluyor.

Daha kundaktaki çocuklar hayasız bir şekilde öldürülüyor ve çocuk yaştakiler hiç anlamayacakları sloganların esaretine giriyor.
Herkes mutlaka bir başkasıyla ‘düşman’ ve en kötüsü de çoğu defa neden düşman olduğunun da farkında olamayabiliyorlar. Farkına varacağı zaman geldiğinde de iş işten çoktan geçmiş oluyor.

Hak edip etmediğini hesaba katmadan birilerini, ‘taparcasına’ seviyor kimileri.

Bağlı olmuyorlar, bağımla hale geliyorlar.

Sonrasında birilerinin ‘kahramanı’ başkaları için ‘hain’ oluveriyor.

Yüzbinlerce insan, daha gönlünce bir hayat yaşayamadan ölüyor.

Gönlünce dediğim ne ki? Çok asgari ölçeklerde yaşamaktan bahsediyorum.

Bir o kadarı da ömür boyu sakat kalıyor. Kime ve neye hizmet ettiklerini bilmeden hem de.

Ortadoğu mesela, dünyanın en bereketli ve en renkli coğrafyası.

Maddi zenginlik konularına girmiyorum bile.

Yani ne su ne petrol ne de altın. Gerçeğini söylemek gerekirse tüm kötülükler bunlardan kaynaklanıyor aslında.

Hemen herkes birbiri ile kavgalı. Sadece kavgalı değil kelle kesecek, gelecekleri yok edecek kadar düşman.

Yanıbaşımızdaki Suriye mesela. Bir halklar ve dinler mozaiği.

Amma …
Arabı, Kürdü, Türkmeni, Ermenisi ve........

© Güneydoğu Ekspres