Η αλήθεια είναι ότι καθώς, πλησίαζε η εβδομάδα της επιστροφής στο γραφείο, δεν περίμενα με τίποτε τόσο καλοδεχούμενο φόρτο εργασίας (σε σημείο με το να μην ξέρεις με τι να πρωτοασχοληθείς) πριν καλά-καλά συμπληρωθούν 24 ώρες!

Αν και ακόμη απέχουμε 25 μέρες πριν το πρώτο επίσημο αγωνιστικό ραντεβού στην Ρόδο για το Super Cup (28-29/09), με τα πρώτα φιλικά να είναι προ των πυλών, με την αντίστροφη μέτρηση για τις εκλογές της ΕΟΚ να έχει αρχίσει και με την μετεγγραφολογία να μην κάνει... break ούτε τον Σεπτέμβριο (θα εκπλαγώ αν ο Παναθηναϊκός δεν απαντήσει στο «μπαμ» του Ολυμπιακού με Φουρνιέ), φαίνεται ότι ο Σεπτέμβριος θα περάσει σαν... νεράκι και πολύ γρήγορα θα επιστρέψουμε στους γνωστούς μας αγωνιστικούς ρυθμούς.

Ας μπούμε, όμως, σιγά-σιγά στο ζουμί του κειμένου. Είναι ξεκάθαρο ότι το ελληνικό μπάσκετ έχει επιστρέψει στις εποχές που τα βλέμματα όλης της μπασκετικής Ευρώπης βρίσκονται πάνω του. Κι αυτό γιατί οι «αιώνιοι αντίπαλοι» είναι δύο οργανισμοί με τρομερή αλληλεπίδραση. Για την ακρίβεια ο ένας «τρέφεται» από τον άλλο. Και η επιτυχία του ενός σπρώχνει και επηρεάζει τον άλλον!

Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία 31 χρόνια, από την σεζόν 1992-1993 και μετά, ο Παναθηναϊκός (19) και ο Ολυμπιακός (10) έχουν κατακτήσει όλα τα πρωταθλήματα εκτός από ένα (το 2002 που η ΑΕΚ έσπασε το «δίπολο») κι άλλο ένα που δεν τελείωσε λόγω της πανδημίας (2020).

Και μάλιστα σε όλα τα σερί, γίναμε στο ίδιο έργο θεατές. Τι θέλω να πω; Ότι μετά την πρώτη πενταετία της «ερυθρόλευκης» κυριαρχίας (1993-1997), ο Παύλος και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος έφεραν στο ΟΑΚΑ την αφρόκρεμα των διαθέσιμων παικτών αλλά και τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, με αποτέλεσμα να χτίσουν μία δυναστεία που έβαψε «πράσινα» τα 13 από τα επόμενα 14 πρωταθλήματα!

Ακολούθησε η ενεργοποίηση των αδελφών Αγγελόπουλων που έριξαν πολύ χρήμα στο «λιμάνι», αποδυνάμωσαν τον μεγάλο τους αντίπαλο με την «αρπαγή» του Σπανούλη (2010) και πανηγύρισαν το πρώτο τους πρωτάθλημα (2012)! Η κατάκτηση, δε, των back to back ευρωπαϊκών τίτλων σε Πόλη (2012) και Λονδίνο (2013) και η δίψα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου να διαδεχθεί επάξια τον πατέρα και τον θείο του, αποτέλεσαν το έξτρα κίνητρο για να επιστρέψουν οι τίτλοι στο «πράσινο» στρατόπεδο (2013 & 2014).

Έκτοτε, οι «ερυθρόλευκοι» πήραν........

© gazzetta