Πραγματικά δεν θυμάμαι άλλο ματς που ο Ολυμπιακός να πραγματοποίησε τόσο επιβλητική εμφάνιση στο ΟΑΚΑ. Σαν να έπαιζαν «λιοντάρια-χριστιανοί». Σαν να ήταν οι «ερυθρόλευκοι» εκείνοι με την πλάτη στον τοίχο και όχι ο Παναθηναϊκός. Σαν να έπρεπε εκείνοι να αποδείξουν κάποια πράγματα. Σαν να είχαν εκείνοι τη συμπαράσταση 20.000 φιλάθλων. Σαν να έπρεπε να μπουν εκείνοι με το μαχαίρι στα δόντια.

Από την άλλη, ο Ολυμπιακός δεν είχε να χάσει ΤΙΠΟΤΑ απολύτως εάν γνώριζε την ήττα στο ΟΑΚΑ. Ούτε είχε να αποδείξει κάτι σε κάποιον, ούτε θα τα έβαφε μαύρα εάν έσπαγε το αήττητο σερί στα ντέρμπι «αιωνίων», ούτε θα χανόταν βαθμολογικά, ούτε που θα τους έλεγε και κανείς τίποτα από τη στιγμή που απουσίαζε ο καλύτερος παίκτης της ομάδας. Ακόμα και έτσι, ο Ολυμπιακός έσπευσε να υπενθυμίσει στον Παναθηναϊκό ότι χρειάζεται πολλά ψωμιά ακόμα για να μπορέσει να του πάει κόντρα.

Ακόμα και αν ο Σάσα Βεζένκοβ, ένας από τους καλύτερους παίκτες της φετινής Euroleague και υποψήφιος για το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη, ήταν παροπλισμένος γι' αυτό το ματς λόγω τραυματισμού. Και η ερώτηση είναι η εξής: Αν ούτε τώρα, τότε... πότε θα μπορέσει ο Παναθηναϊκός να νικήσει τον Ολυμπιακό; Για την ακρίβεια όχι μόνο δεν διεκδίκησε τη νίκη απέναντι στον «αιώνιο» αντίπαλο, αλλά έβλεπε τον δείκτη του σκορ να ανεβαίνει επικίνδυνα φτάνοντας και στο 31 για τον Ολυμπιακό κατά τη διάρκεια της τελευταίας περιόδου. Λίγο ακόμα και θα τους είχε γράψει η ιστορία τους «πράσινους». Όχι ότι δεν τους έγραψε και τώρα.

Μιλάμε για άθλια εμφάνιση. Αποκαρδιωτική. Τραγική. Διάβασα μετά το ματς και τη λέξη «ντροπή» αναφορικά με την εμφάνιση του Παναθηναϊκού. Θα ξαναπώ κάτι που πιστεύω ακράδαντα. Στον αθλητισμό δεν (πρέπει να) υπάρχει ο όρος «ντροπή» για μια εμφάνιση. Είτε τώρα που έχασε ο Παναθηναϊκός με 24 πόντους διαφορά, είτε εάν έχανε με 44 πόντους διαφορά. Γιατί κακά τα ψέματα. Προς τα εκεί πήγαινε το ματς.

Και ήταν........

© gazzetta