Δεν ξέρω αν είναι μόνο δικιά μας…δυσλειτουργία να μπαίνουμε πάντα σε διαδικασία σύγκρισης σε διάφορους τομείς ή το έχουν αυτό το κουσούρι και σε άλλες χώρες. Νομίζω ότι στην περίπτωση «Μέσι-Κριστιάνο» κάτι τέτοιο ισχύει σε όλο τον (ποδοσφαιρικό) πλανήτη. Και τώρα, που ο Πορτογάλος έχει επιστρέψει σπίτι του ψάχνοντας για την καριέρα του ένα φινάλε που να είναι άξιο της…βασιλείας του και ο Αργεντινός θα δώσει την τελευταία του παράσταση με τη φανέλα των Αλμπισελέστε, οι συγκρίσεις έχουν φουντώσει.

Ένας λόγος παραπάνω ο τρόπος που τελείωσε για τον Κριστιάνο αυτό το Μουντιάλ. Με αυτή την ιστορία της μετωπικής των δύο γιγάντων του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, να μας απασχολεί για ακόμα μια φορά τα τελευταία 18 χρόνια τα οποία οι δυό τους κυριαρχούν στην κεντρική «σκηνή» να μην στέκεται μόνο στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Και εντέλει να κρίνεται από το ποιον τύπο ανθρώπου και χαρακτήρα προτιμάει ο καθένας από εμάς.

Το ερώτημα στο μυαλό μου δεν είναι αν έχει νόημα να μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία. Σε τελική ανάλυση…κουβέντα να γίνεται. Το ουσιαστικό ερωτηματικό πιστεύω πως είναι αν αυτή η σύγκριση ξεφεύγει από την μάζα, που είμαστε όλοι εμείς και φτάνει στο μυαλό των δύο πρωταγωνιστών τόσο ώστε να τους επηρεάσει σε αυτά που κάνουν. Μέσα και (ίσως και) έξω από τα γήπεδα.