Θα πω ένα πράγμα. Λίγος σεβασμός δεν βλάπτει. Απ' όλους, προς όλους. Όμως στην προκειμένη περίπτωση, και όπως θα έχετε καταλάβει και από τον τίτλο με την φωτογραφία, εστιάζω περισσότερο στον Κώστα Σλούκα. Δηλαδή τι άλλο πρέπει να κάνει ο αρχηγός του Παναθηναϊκού για να παραδειγματιστούν όλοι οι συμπαίκτες του;

Για να μην παρεξηγηθώ. Προς Θεού δεν λέω ότι οι παίκτες των «πρασίνων» είναι αδιάφοροι ή ότι μπαίνουν στα ματς «μπλαζέ» ή οτιδήποτε τέτοιο. Όχι. Σε καμία περίπτωση. Όσο θέλουν οι φίλοι της ομάδας να κερδίζουν σε ΟΛΑ τα ματς, άλλο τόσο και περισσότερο θέλουν οι παίκτες, ο προπονητής, το σταφ και γενικά όλοι μέσα στην ομάδα.

Αυτό, για να ξέρουμε και τι λέμε. Όμως δεν γίνεται να μην υπογραμμιστεί η απαράδεκτη εικόνα και η εικόνα κατάρρευσης που παρουσιάζουν σε κάποια παιχνίδια. Όλοι. Παίκτες και προπονητής. Δέχομαι ότι μπορεί να είναι μια «κακή μέρα στη δουλειά» γιατί συμβαίνει σε όλους (μας). Όμως είναι διαφορετικό να το «χάνει» και τελείως διαφορετικό το «πώς χάνει» δείχνοντας σε πολλά (αν όχι στα περισσότερα) σημεία του αγώνα απαράδεκτο και αλλοπρόσαλλο (όπως ανέφερα και στο recap του ματς) πρόσωπο.

Δεν γίνεται για 12 λεπτά να είσαι το «αφεντικό» του αγώνα, να βρίσκεσαι στο 8, να έχεις τρέξει σωστά το γήπεδο, να έχεις γυρίσει πολύ καλά την μπάλα, να έχεις υπομονή στην επίθεση και μέσα σε δυο-τρεις φάσεις να ρίχνεις μια κλωτσιά και να χύνει την καρδάρα με το γάλα τόσο απλά και εύκολα. Απλά δεν γίνεται. Τουλάχιστον στο δικό μου το μυαλό. Δεν γίνεται να παρουσιάζεται τέτοια εικόνα καθίζησης μέσα σε λίγα λεπτά.

Γιατί ξέρετε ποιο είναι το «γ@μwτο» στην όλη ιστορία; Ότι ο Παναθηναϊκός έδειξε ότι μπορούσε να «καθαρίσει» το παιχνίδι στο Μιλάνο. Στοίχημα θα έβαζα μετά το πρώτο δεκάλεπτο ότι δεν υπήρχε περίπτωση να βλέπαμε αυτή τη συνέχεια και αυτήν την εξέλιξη σε αυτό το παιχνίδι. Ε, βλέπετε; Κάτι ξέρω και δεν παίζω στοίχημα γενικά. Θα μου πείτε ότι οι παίκτες της Αρμάνι πετούσαν βότσαλα στον ωκεανό όταν σούταραν έξω από τα 6.75 μέτρα. Ε, πρώτη........

© gazzetta