Ο Παναθηναϊκός που δεν θα μπορούσε να πάει «τρένο» σε όλο το πρωτάθλημα, οι αλήθειες του Γιοβάνοβιτς, η σταθερή άνοδος της σοβαρής ΑΕΚ, τα «ναι μεν αλλά» του Ολυμπιακού και ένας δεύτερος γύρος που βάζει άλλα δεδομένα στην πορεία του πρωταθλήματος. Ασφαλώς και δείχνουν να αλλάζουν τα πράγματα στην εξέλιξη του πρωταθλήματος. Και από τη στιγμή που μια ομάδα είχε ξεφύγει, μέχρι πριν από δύο αγώνες, με σημαντική διαφορά από τους υπόλοιπους διεκδικητές του τίτλου, αυτή η διαφοροποίηση -αλλά και ότι άλλο θα δούμε από εδώ και πέρα- αφορά τις δικές της αντοχές και τη δυνατότητα αντίδρασης στο μικρό ή μεγάλο διάστημα που αυτή θα εμφανίζεται ντεφορμέ. Την ίδια ώρα βέβαια που θα δείχνουν σταθερότητα και συνέπεια αυτοί που θέλουν να αμφισβητήσουν ότι είναι (ακόμα) φαβορί για τον τίτλο.

Στο μυαλό μου και στα μάτια μου η κουβέντα αφορά ακόμα κατά 80% (στην διεκδίκηση του πρωταθλήματος) τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ. Δεν έχω δείγματα συνολικά καλής λειτουργίας από τον Ολυμπιακό για να αυξήσω το ποσοστό την ελπίδας του για τίτλο. Καλές είναι οι τεσσάρες και οι πεντάρες παιχνίδι, παρά παιχνίδι αλλά το θέμα είναι ότι ενδιάμεσα υπάρχουν γκέλες που φέρνουν την ομάδα πίσω και στον στόχο της και πνευματικά. Ο Παναθηναϊκός έχει κάνει δύο συνεχόμενες μη αναμενόμενες γκέλες και οι Ερυθρόλευκοι έκοψαν μόλις δύο βαθμούς. Θα μιλήσουμε αν πέρα από τη μεσοεπιθετική υπεροπλία και (ορισμένες φορές) μαγεία υπάρξει και αμυντική οχύρωση. Θα μιλήσουμε αν…μιλήσει και ο Ολυμπιακός στο γήπεδο δηλαδή. Όσο για τον ΠΑΟΚ τον βάζω λίγα κλικ πιο πίσω λόγω της (μη) επάρκειας του ρόστερ του.