CHP, çözüm sürecini desteklemesine rağmen İmralı Heyeti’ne üye vermeyeceğini duyurdu. “Bu ne perhiz, bu ne lahana turşusu?” denecek bir durum değil. Zira tüm demokratikleşme iddialarından vazgeçmiş ve devletin gücünü kullanarak tüm muarızlarını ezmeyi, hatta yok etmeyi strateji olarak benimsemiş bir iktidarın her ne sebeple olursa olsun yanında olmamak doğru bir tavırdır. Kanıtlanmamış iddialar ile muhalif belediye başkanlarını görevlerinden alarak tutsak eden, seçim sonuçlarını KADÜK hâle getirmek suretiyle yıllarca sığındığı toplumsal iradeyi hiçe sayan, bununla da kalmayıp medyayı baskı altına alan ve işi gazetecileri tutuklamaya kadar vardıran anlayışla demokrasi inşa edilemeyeceği aşikâr. DEMP tarafının da bu konu üstüne konuşurken ve CHP’yi yargılarken ülke gerçeklerinden kopmaması ve düşünerek hareket etmesi gerekiyor.

CHP’nin bu tavrı bilinçli veya bilinçsiz farklı bir amaca da hizmet ediyor. Toplumun geneli için Kürt sorunu ile Öcalan farklı konumlandırılıyor. Her ne kadar sürecin gerçek muhatabı olsa da Öcalan, toplum geneli için hâlen “bebek katili”... Bunu unutturmamaya çalışan da bir irade var. Örneğin Yılmaz Özdil’in, Öcalan’ın yargılanması sürecinde yaşananları şehit hikâyeleri üstünden dramatize ederek yazmasının amacı toplumsal düşmanlığı ve tepkiyi diri tutmak… Bir şehit ailesi için bugün olanları kabullenmek hiç kolay değil. Ancak bazı durumlarda unutmak meselelere rasyonel yaklaşmanın, hülasa barışın anahtarıdır.

CHP’nin içerisindeki ulusalcı kanat, çözüm sürecini Öcalan’ın muhatap alınması ve ayağına gidilmesi........

© Gazete Pencere