Gülmeden ve ciddi bir ifadeyle yazmak istiyorum.

Zihnimde beliren smokinli Trump’ın Stockholm’de ya da Oslo’da, nezih bir salonda hindi gibi kabarması görüntüsünü defetmem lazım, ciddi olmak için. Defedemezsem zihnim canlandırmaya devam edecek. Alnındaki kas yukarı kalkıyor, içinden “Tanrım yine haklıyım” diyor, mesela. Dudaklarında kibirli gülümseme ama büzülüyor da. Hele o gözler! Gözbebekleri hafifçe büyüyor, muhtemelen evren ona mesaj veriyor, “Hazır mısın, bak daha fazla ilgi geliyor, hazır ol, kucakla, yut, arada havada sektir!” Turuncuya boyalı suratı Orangeglo karpuzu gibi… Yalarsan tuhaf bir tat.

Hegemonik Kerata

Kendisini Nobel’e layık görecek kadar narsistik, dünyayı bir işletmenin bilançosu gibi görecek kadar ticari, kamusal alanı tek bir patronun şirket içi genelgesine çevirecek kadar haddini bilmez… Onun ne yaptığını iletişim bilimlerinin soğukkanlı jargonuyla okumak gerekirse: Trump, ikna stratejilerini bir hegemonya aracı olarak kullanıyor. Üstelik bu strateji, Chicago Okulu’nun klasik liberalizminden çok daha ileri, belki de onun karikatürü.

Verimsizlikler

Farkında mısınız bilmiyorum, Trump’ın politik iletişimi boş bir çerçevelemeden oluşuyor. Gerçeği........

© Gazete Pencere