2025 Nobel Barış Ödülü, María Corina Machado’ya “demokrasi ve insan hakları mücadelesi” gerekçesiyle verildi. Batı medyası, ödülü “diktatörlüğe karşı cesaret” diye alkışlarken, işin aslı o kadar basit mi? Nobel’in tarihi, Soğuk Savaş’tan bu yana Batı’nın dış politika çıkarlarıyla sıkça kesişiyor. Machado’nun ödülü de bu çizginin devamı gibi duruyor. Seçim sonuçlarını “hileli” diye reddeden, dış yaptırımları “kurtuluş” olarak savunan bir figürün “barış” ödülü alması, en hafif tabirle ironik.

Faşizm denince aklınıza tüfekler, tanklar mı geliyor? Artık öyle değil. 21. yüzyıl faşizmi, kurnazca bir kılıf giyiyor: “Demokrasi” sadece sen kazanırsan geçerli, şiddet “özgürlük” diye pazarlanıyor, dış destek ise “bağımsızlık” maskesiyle sunuluyor. Machado’nun sicili, bu yeni faşizmin ders kitabı gibi.

Machado, 2002’de Hugo Chávez’e karşı darbe girişimini destekledi, Carmona Kararnamesi’yle demokratik kurumları askıya alma planına imza attı. Aynı yıl kurduğu SÚMATE, sözde seçim şeffaflığı için vardı ama kısa sürede ABD’nin NED, USAID ve NDI gibi fonlarıyla anıldı. Bağımsız muhalif mi demiştiniz?

2014’te “La Salida” (Çıkış) kampanyasıyla Maduro’yu sokak gösterileriyle devirme çağrısı yaptı. Sonuç: 43 ölüm, yüzlerce yaralı, kaos. Sokaklar, demokrasi sahnesi olmaktan çıkıp rejim değiştirme ringine döndü. Machado’nun “demokrasi” nutukları, sahte bir parfüm gibi kokuyor.

LATİN AMERİKA’NIN SAĞCI İKONU

Machado, sadece Venezuela’da değil, Latin........

© Gazete Manifesto