Bugün siyasal İslamcıların sergilediği tabloya baktıkça, insanın aklına ister istemez 90’lı yıllar geliyor. O meşhur “irtica tehdidi” paranoyasının zirve yaptığı, Kemalist vesayetin dindarlara nefes aldırmadığı yıllar… Namaz kılan çocukların fişlendiği, cuma çıkışı atılan tekbirlerin neredeyse isyan sayıldığı, evinde Kur’an okuyan insanların kapılarına polis dayandığı zamanlar.

Bunlar masal değil. Bunlar yaşandı.

Biz o dönemde büyüdük. Aşağılanarak, dışlanarak, tehdit gibi gösterilerek… Ve kimse kusura bakmasın: O biriken öfke, bugünkü iktidarın harcı oldu. Çünkü insan sürekli ezilirse, bir gün ezeni olmak ister. Güç, adaletin değil; intikamın aracı hâline........

© Gazete İpekyol