Asırlardır insan, hep bir “olma” çabasındadır.
Kendini şekilden şekle koyar, durmadan yeniden inşa eder.
Hep bir anlam arayışındadır.
Bazen yanlışların içinde bulur kendini; onları benimser, “Tamam, ben oldum,” der.
Oysa bilmez ki, “olduğu” o değildir.
Arayışı onu sürüklemiştir oradan oraya, daldan dala…

Bazen de doğru olanı yapar ve bu doğrular onu olgunluğa taşır.
Anlam katar varlığına, daha emin adımlarla yürümeye başlar.
Ama bu emin adımlara da fazla güvenmemek gerekir;
Çünkü her yeni olay, insanın yeniden karar verme aşamasıdır.

İnsan bu hayatı defalarca deneyimler.
Her deneyim, ona kendine özgü bir olgunluk kazandırır.
Bazen yanlış kararlar, bazen doğrular…
Kâh huzurlu, kâh huzursuz; ama hep şekillenerek yürür hayatın içinde.

Bu şekillenmede çevrenin etkisi çok önemlidir.
Yaşadığı coğrafya, kültür, gelenek, bazen farkındalık;
Bazen de dayatmalarla şekillendirir insanı.
Ve belki de en önemlisi “hayır” diyebilmektir.
Çünkü hayır diyebilmek; öz güven, huzur, sükûnet ve şefkat hissettirir.
Kendine karşı saygılı ve şefkatli bir........

© Gazete İpekyol