Her sabah gözlerimizi yeni bir güne açıyoruz.
Kimimiz güne kahveyle başlıyor, kimimiz işe yetişme telaşında.
Oysa dünyanın bir yerinde, bir sabahın anlamı çok başka.
Gazze’de, bir sabah gözlerini açmak; yaşamakla ölmek arasında ince bir çizgide durmak demek.

Bir kız çocuğu uyanıyor o sabah.
Annesi “Ateş kes, kalk!” diyor.
Kız, önce inanamıyor.
Yıllardır bombaların altında büyümüş, sessizliğe bile yabancı olmuş bir çocuk…
Sevinciyle hıçkırıkları birbirine karışıyor.
Mutluluğu bile hüznün içinden geçiyor.

Şehir kalmamış; evler, yollar, caddeler yerle bir.
Ama o yine de umutla doğruluyor yataktan.
Savaş bitmiş deniliyor.
Peki ya yıkılan evler, yitirilen hayatlar, kaybolan çocukluklar?
Bir ateşkes, bir halkın yüreğindeki yangını........

© Gazete İpekyol