Okullar açıldı. Ziller çaldı, defter kapakları aralandı, sınıflar çocuk sesleriyle doldu. Ama o seslerin arasında görünmeyen bir sessizlik de var: eşitsizliğin sessizliği. Aynı sırada oturan iki çocuğun aynı başlangıç çizgisinden hayata atılmadığı bir düzenin içindeyiz artık.

Bir köşede rengârenk kalemlerle dolu kalem kutuları, markalı çantalar, yeni formalar… Diğer köşede eski bir defterin arkasına yazılmış notlar, yamalı çantalar, ikinci el önlükler. Her şey aynı sınıf içinde, ama aralarında görünmez bir duvar var. Bu duvar beton değil; ekonomik uçurum, fırsat farkı ve sessiz kabullenmişlikten örülmüş. Bir zamanlar okul sıraları eşitlik demekti. Aynı defteri paylaşan çocuklar, aynı hayale inanırlardı. Şimdi ise eğitim bile bir ayrıcalığa dönüşüyor. Bir çocuğun başarısı artık zekâsından çok ailesinin gelirine bağlı. Çünkü iyi bir eğitim, artık bir hak değil, bir imkân meselesi haline geldi. Öğrenciler aynı ödevi yapıyor gibi görünse de biri........

© Gazete İlk Sayfa