Erkeni geçi yoktur, baba hep erken gider.
İnsan kaç yaşına gelirse gelsin, içinin bir köşesinde hep aynı cümle durur:
“Babam olsaydı, bu böyle olmazdı.”
Çocukken anlamazsın.
Gençken anlamazsın.
Öfkenden, triplerinden, “ben hallederim” havandan anlamazsın.
Hayat seni büyütmeye başlayınca anlarsın.
Baban gidince insan bir anda büyür.
Zorla, ani, hoyratça.
Bir sabah kalkarsın, artık arayıp fikrini soracağın biri yoktur.
Sana “Hadi be evlat, boşver geçer” diyecek o güven dolu ses yoktur. Yaslanacağın çınar yoktur artık.
Sığınacak yer olmaz.
Ses olur, koku olur, hatıra olur ama baba olmaz.
Sonra yıllar geçer.
Ölümün ağırlığını geç anlamaya başlarsın.
Dertleşemediğiniz........

© Gazete Gerçek