Birbirimizi en çok “Düşünmüyoruz, sorgulamıyoruz,” diye suçluyoruz ya, herkes bir parça haklı. Tüm dikkatimizi daha önce duymayı aklımızdan bile geçiremeyeceğimiz gündemlerle çalıyorlar ve biz dinginliğimizi kaybediyoruz. Dingin olmayan bir zihin nasıl düşünsün, hayatı nasıl yorumlasın? Bir toplumun geleceğe kalabilmek için sahip olması gerekenler listelense cesaretten, birlik ruhundan da önce “dinginlik” gelir.

Dinginlik ön koşuldur; dingin olmayan bir zihin hiçbir şey yapamaz. Bize yabancı gibi görünür, bizim kültürümüzde “dingin” yerine doğrudan “huzur” kavramı kullanılır; çünkü dinginlik bir içsel huzur, bir denge halidir. Biz ulus olarak bu denge halinden çıkmaya başladık.  En büyük darbeyi kültürel gelişimimiz alacak, bu da çöküş demek. Tarihin seyrine bakın, ulusların başına ne gelirse gelsin dinginliğini kaybetmemiş bir toplum eninde sonunda toparlanmıştır; ama onu kaybetmiş bir toplumda bir şeyleri yeniden ateşlemek, kaybedilenleri yerine koymak mümkün olamamıştır. İlk kan kaybı gerçek aydınların susmasıdır. Bizler bu noktada kilitlendik, ortada bir sürü konuşan ve fikir beyan eden var; ama görüyoruz ki çoğu sorun çözmeye yönelik değil. Kendi seslerini çok seviyor olmalılar, her platformda yer alıp aklınıza gelebilecek her konuda konuşmayı görev edinmişler. Anlıyoruz ki gerçek aydınlar köşelerine çekilmiş.

Herkes o kadar huzursuz, o derece coşmuş ki çıkıp fikir beyan edemiyorlar. Korktukları için değil daha çok huzursuzluk yaratmaktan çekindiklerinden belki. Onlar sustukça da meydan boş boş konuşanlara kalıyor. Bir tek kitle mutlu, onlar da bizleri yankı odalarımıza tıkmak isteyenler. İşte gündemi de bu noktada zıvanadan çıkarıyorlar. Her dakika kulaklarımız şişirilmiş söylemlerle dolarken alttan alta olanlar oluyor. Dinginliğimizi kaybettiğimiz için bizim göremediğimiz nokta şu: “İdeolojiler, dingin bir düşünce zemini olmadan toplumsal bir........

© Gazete Gerçek