Biz bu ülkede duygularımızı bile yemekle anlatırız.
“Bir çay içelim” barış teklifidir,
“Bir şeyler atıştıralım” dostluktur,
“Yemeğe beklerim” ise artık akrabalık seviyesidir.
Misafir gelince evde ilk başlayan panik şudur:
— Evde ne var?
Sanki misafir açlıktan değil, eksiklikten ölecekmiş gibi bir seferberlik başlar. Dolapta yoğurt vardır ama yetmez. Mutlaka bir tencere kaynayacaktır. Çünkü bizde misafire “aç mısın?” diye sorulmaz, aç olmadığı kanıtlanana kadar ısrar edilir.
Anne mutfağa girer, bir saat boyunca görünmez.
İçeriden sadece şu sesler gelir:
— “Bir çorba koyayım bari…”
Ardından pilav, yanına makarna, yanına salata, yanına “zaten vardı”. Bir bakmışsın masada........

© Gazete Gerçek