-Mış gibi yaptık hep. Güçlüymüş gibi. Canı hiç yanmıyormuş gibi. Mutluymuş gibi. Başarılıymış gibi. Farkındaymış gibi. Hissediyormuş gibi. Ve en çokta yaşıyormuş gibi. Hepimizin içinde gülümseme bekleyen ve elinden tutulması için çırpınan o çocuğa uzanan aydınlık, gönül dostu insan Doğan Cüceloğlu’nun eseri bu haftaki yazımda ilham oldu bana. Yattığı yer incitmesin, ışığı bol olsun. Her kitap insanın içinde, ruhunun derinliklerine işlemiş bir yere kapı aralar. Bambaşka bir yere dokunur. “Mış Gibi Yaşamlar” eseri de kendi gerçeğimi keşfetmek için bir kapı araladı bana.
Neymiş -mış gibi yaşamak?
Düşüncelerinin arkasındaki niyetin farkında olmayan, eylemi ve söylemi birbirine uymayan insanların yaşamı demek. Düşündüğünüzde sayıları ne kadar da çok değil mi? Yaşıyormuş gibi görünüp de aslında yaşamayan. Hatta yaşamadığının farkında bile olmayan.
Işık hızında değişen -ya da değiştirilen- Türkiye gündemini bir düşünelim. İçimizi paramparça edecek sayısız örnek bulabiliriz. Çocuklar, size emanettir denen dini değerlerle büyütülüp ebeveyn olan ailelerin emanete hıyanet edişlerine şahit olmak, yaşatmak için senelerce eğitim gören mücadele veren insanların yok etmekten hiç korkmayışları, sadece bir vahşet olduğunda sorgulanan toplumsal yapımız adalet sistemimiz, yılın özel........

© Gazete Gerçek