Bir öğretmeler gününü daha geride bıraktık. Yılda bir gün hatırladığımız, iki satır aralığına sığdırdığımız mesajlarla özel günlerini kutladığımız öğretmenlerimiz. Üzerimizdeki emekleri aile bireylerimizden daha fazla olan eğitim neferlerimiz. İlimle ve bilimle bizi hayat yolculuğuna hazırlayan, tek gayesi ahlaklı, vicdanlı, devletine ve milletine faydalı birer birey yetiştirmek olan hayatımıza değer katan koca yüreklilerimiz. 2015 ve 2020 yıllarında yapılan Türkiye Mesleki İtibar Araştırmasında öğretmenlerin itibar kaybı yaşadığını görmekteyiz. 2015 yılında öğretmenlik mesleği dördüncü sırada iken, beş yıl içerisinde on sıra gerileyerek on dördüncü sıraya gerilemiştir. 2024 yılı için itibar araştırması yapılsa bu sıralama kırklara çıkacaktır.

Teneffüs bitmiş ders zili çalmıştı koşar adımlarla sınıfa koştuk. Orta okul son sınıftaydım. Kıvırcık saçlı, uzun boylu, ders ciddiyeti tam ve bir o kadar da sempatik hale hocamızın dersindeyiz. Sınıfa girişinde kimseden çıt çıkmaz hazır ol vaziyetinde beklerdik. Başıyla oturun işaretini almamış kimse oturamazdı.

Arkadaşlarımızdan birisine “bana git bir şişe su al gel” dedi. Koşar adımlarla arkadaşımız kantinden su alıp geldi. Şişenin kapağını açtı ve bir yudum aldı. “Söyleyin bakayım; ben ne yapıyorum?” Hep bir ağızdan: “Su içiyorsunuz öğretmenim” kızgın bir tavırla ayağa kalktı ve “dersimiz İngilizce” diye bağırdı. Biz İngilizce “öğretmenim su........

© Gazete Damga