Günlük yaşamda iletişimi yönetmede temel bir duruş olarak “ben” ve “sen” ayrımında nerede olduğumuz sonucu belirliyor. İletişim sürecinde çoğunlukla “ben”i tercih etmek beden dilini, “sen” yahut “biz”i tercih etmek ise ruh dilini temsil eder. Şöyle ki: Günümüzde insanların çoğu tüm iletişimlerinde “ben” odaklı bir duruş, beklenti, ihtiyaç ve yönelme içinde oluyor. Yani kendilerinden kaynaklanan argümanları, beklentileri, ihtiyaçları öne çıkarıyorlar. Kısacası salt kendi gerçekleri üzerinden hareket ediyorlar. Muhatabı dinlemiyor, yok sayıyor ve bu şekilde muhatabı kaybediyorlar. Sonuçta başarısız bir iletişimle karşılaşılıyor. Daha da önemlisi, muhatabın davranışını, mesajını, bilgisini, davranışındaki şiddeti esas alıp kendilerini unutabiliyorlar. Ve sadece muhatabın durumuna göre bir karşılık verme eğiliminde olunabiliyor. Diğer bir ifadeyle kendi davranış ve iletişim kaliteleri sadece muhataptan gelen davranışa göre belirleniyor. Bu da iletişimin yönetilmesini engelliyor.

Bir örnek verelim: Beyefendi........

© Gazete Damga