Siyah ve beyaz ikiliğini aşıp gri renkle tanışmak, insan hayatında kat edilen mihenk taşlarındandır. Bu eşikten geçildiği andan itibaren salt iyinin ve kötünün anıldığı naif bakış açısı, yerini ikircikli ve değişken bir gerçekliğe bırakır. Artık tek bir sıfatı üstlenmenin rahatlığı yoktur; insan, zamanına ve bağlamına göre şekil alan bir sıfatlar topluluğuna dönmüştür. Her uzvu, farklı bir karakterin yaşantısını deneyimler. İnsan olmanın dayanılmaz ağırlığı da gerçekliğin değişik anlamlara büründüğü bu çok başlılıktan ileri gelir. Sabit olmayan doğrular, sonunda hayata dair bir güvensizlik iklimi yaratırken insan, kendini sığınacağı durağan ve sağlam bir liman arayışında bulur. Ne var ki “mutlak” kavramı dünyadan fersah fersah uzaktır. Saf zannederek dokunulan her şeyde bir günah izi, kötü bellediklerimizde ise çekingen bir masumiyet uyur. İnsanın karmaşık yapısındaki bu ikiliği tahterevallinin iki ucuna koyan Left-Handed Girl (2025), böylece günah kadar masum bir hikâye içinde siyahı ve beyazın çatışmasını ele alır.

Netflix tarafından 2025 yılının en iyi yapımı olarak tanıtılan, Shish-Ching Tsou yönetmenliğindeki film, melodramatik diyebileceğimiz klasik bir öyküyü, özgün bir tempoda yansıtır. Rengârenk Tayvan sokakları, geceyi aydınlatan ışıklar, sokak satıcılarının tezgâhından uzanan davetkâr yemek kokuları, ışıltılı oyuncak dükkânları, satıcıların gülümseyen neşesi… Her bir unsurun duyusal karşılığı, filmin baş rolünü üstlenen küçük I-Jing’in çocuksu bakış açısında daha da keskinleşir. Raflardaki ürünler daha albenili, tabaklardaki yiyecekler daha iştah kabartıcı hâle gelir. Bu esnada I-Jing de çarşı içinde izleyiciyi keyifli bir tura çıkarır. Gezerken ayaklarının ritmine uyum sağlayan müzik, ailenin dramatik hayatına mutluluk katan eğlenceli bir atmosfer oluşturur. Bunu yaparken de sahnelere aynı çocuksu ritmi paylaştırır. Ortaya hızlı bir hayat, ona yetişmeye ve onu anlamlandırmaya çalışan ufak adımlar, bu adımların keşfettiği yolları izleyen bir seyirci ilişkisi çıkar.

Hikâyeyi Örmek

Filmin nüansını oluşturan bu unsur, çocuklarıyla bir başına yaşam mücadelesi veren bir kadının yanı sıra hikâye örücülüğü olarak tabir edebileceğimiz bir yapıyı da sergiler. Bu yapıda objektif, her bir karakterin dünyasına özel bir yer verirken hikâyeyi anlamlı kılacak ve tutarlılığını sağlayacak bir ayrıntıyı ifşa ederek bir diğer karakterin öyküsüne geçiş yapar. Birbirine ustaca eklemlenmiş bu geçişler, birbirinden apayrı ilerleyen dünyaları bütüncül bir hikâye örgüsünde birleştirir. Böylece ortaya, desenleri ne kadar farklı renklerde olursa olsun estetik bir bütün oluşturan bir doku örüntüsü çıkar.

Film, kadın karakterlerin çoğunlukta olduğu bir kadroya sahiptir. Eşiyle hayatlarını ayırdıktan sonra iki kızını alarak Taipei’ye........

© Film Hafızası