Beş kişilik bir aile… Ankara’nın çok da lüks olmayan bir semtinde oturuyor, kiraları 20 bin lira… Karı koca ikisi de asgari ücret düzeyinde bir rakamla çalışıyor, evlerine giren 50 bin civarında bir gelir… İkisi okuyan, üç çocukları var. En küçükleri iki yaşlarında ve aile büyüğü olmasa kreşe verecek güçleri yok. Hani Cumhurbaşkanı ikide bir diyor ya “Üç çocuk yetmez, beş çocuk yapın” diye… O’nu dinleyip yapmışlar ya, şimdi tek dertleri bu çocukları yarına çıkarabilmek… Geleceklerini de düşünmüyorlar, sadece günü nasıl kurtaracaklar…

Markasına göre değişse de en ucuz bebek bezi 400 küsur lira (48 tane içeriyor). Bir başka marka 990 lira (112 tane içeriyor). Markası ne olursa olsun sadece bir bez 8-10 lira arasında… Çocuğun altını günde dört kez değiştirseler, 12-15 gün ancak yetiyor ki, günde 4 bez de çok zor…

Buna mamasını, sütünü, diğer besinlerini eklediğinizde hani “Evdeki hesap çarşıya uymadı” denir ya aynen öyle. Aldıkları ücret ne evdeki ne çarşı pazardaki hesaba uyuyor... İlk ve ortaokuldaki çocukların ise okullar açılırken gelen masraflarının taksitleri halen devam ediyor. Okuyan çocukların beslenmesi ayrı bir masraf, ceplerine harçlık koyamamak ayrı bir dert onlar için.

Bu aile sadece bir örnek ve üstelik asgari ücretten de yüksekti aldıkları… Şimdi asgari ücret 28 bin 75 lira 50 kuruş olmuş. Belki yeni asgari ücret rakamına çıkacak ücretleri, belki üç beş daha yukarı… 1 Ocak’tan sonra yağacak zam yağmuru karşısında ellerine geçmeden eriyecek bu ücretler, birileri de utanmadan, “Ücretlilerimizi enflasyona ezdirmedik” demeye devam edecekler…

***

Durumu iyi olmayanlar genellikle semt pazarlarının akşam saatlerini bekler, ‘belki çürükler içinden iyilerini seçebilirim’ diye. Yaşlıca bir kadın, gündüz vakti manavın yanındaki çöpe atılmış domatesler içinden iyilerini seçmeye çalışıyor. Yanından geçenler yüzlerini öbür tarafa çeviriyor........

© Evrensel