Geçen hafta kitap raflarında rast geldim Galeano’nun Sevmenin Kitabı’na. Bir sevinçle aldım ama sayfaları çevirmeye başlayınca gördüm ki yayımlanan birçok kitabından bölümlerin bir araya getirildiği bir seçkiymiş elimde tuttuğum. Gene de söyleşilerinden birinde tanımladığı hayale en fazla denk düşen kitaplardan biri olduğunu söyleyebilirim bu kitabın, hemen tüm kitaplarından benzer bir özgürlük duygusu ile ayrılsam da: “Bu kitap bir kafes değil bir özgürlük alanı, okurun dilediği zaman, dilediği gibi girip çıkabildiği birçok geniş penceresi ve birçok kapısı olan bir ev.” Okurken de düşüncelerimin beni sürüklemesine izin verip, bu aralar en fazla dert ettiğim “Güç” başlığına meylettim önce. Otoritenin el değiştirmesiyle başladığı bölümde dört sistemden söz ediyor Galeano. Üçüncüsü de şöyle: “Kamu çalışanları çalışmaz. /Politikacılar konuşur ama söylemez. /Seçmenler oy kullanır ama seçmez. /Haber kanalları yanlış haber yayar. /Öğretim kurumları görmezden gelmeyi öğretir. /Yargıçlar mağdurları mahkûm eder. /Askerler kendi vatandaşlarına karşı savaşır. /Polisler suçlarla mücadele etmez çünkü kendileri suç işlemekle meşguldür. /Banka iflasları kamulaştırılır, banka kârlarıysa özelleştirilir. /Para insanlardan daha özgürdür. / İnsanlar nesnelerin hizmetindedir.”

Yargıçların mağdurları mahkum ettiği sistemi okuyunca bir araştırma şirketi, Asal’ın eylül 2025 siyasi gündem araştırma sonuçları geldi aklıma. Hükümeti en başarısız buldukları alan yüzde13.2 ile........

© Evrensel