Barışın, bir ihtimal olarak ülke gündemine gelmesi bile savaştan, kandan beslenen ve ırkçı nefreti temel varoluş sebebi haline getirmiş faşistlerin kudurmasına yetiyor. Stadyumlar zaten öteden beri ırkçı barbarların hiçbir engelle karşılaşmadan pervasızca gövde gösterisi yapıp salyalarını saça saça içlerindeki irini kustukları mekanlar…

Futboldaki ırkçı nefret Kürtlerin yoğun olarak yaşadığı bölgenin takımlarına yönelirken özellikle Amedspor hemen hemen gittiği her deplasmanda sözlü ya da fiili saldırıların hedefi oldu.

Sistematik ayrımcılık ve şiddet içerikli provokasyonlarla Amedspor’u, sınırlarını müesses nizamın belirlediği tekçi/milliyetçi çerçeveye sıkıştırarak hizaya getirebileceklerini sanıyorlardı…

Hiç şüphesiz farklı seslerin temsilcisi saydıkları Amedspor’dan korkuyorlar. Sürekli olarak ayrımcılığa ve şiddete maruz kalmasına karşın üstüne bir de güvenlik gerekçesiyle yıllar boyunca Amedspor’a uygulanan deplasman maçlarına taraftar götürme yasağı başka nasıl açıklanır ki?

Bir yanda ayrımcılık ve ırkçı saldırılar, diğer yanda deplasmana taraftar götürme yasağıyla Amedspor yıllar boyunca katmerli bir mağdurluğa mahkum edildi.

Bunlar yetmezmiş gibi bir de provokasyonların ardından disiplin........

© Evrensel