“Sevdadır geceyi kısaltan” diyordu Sennur Sezer bir şiirinde. Kısalan her gece, karanlığı bitirir, sabahı getirir.

Bülbüller şakımaz oldu. Gül bahçeleri soldu. Yakıldı ormanlar, söküldü ağaçlar, talan edildi toprak. Konacak dalı kalmadı kuşların.

Yangın yeri olmuş dünya. Yangını söndüren yok. Durmak yok bize, yürüyelim öyleyse. Kurtarmak için kendimizi kendimizden.

Her sözcük, her söylem hakarete dönüşüyor istendiğinde. Tavuk mu........

© Evrensel