Bir karaltı kalmasın, ne de bir gölge. Kendi olsun her şey. Sevgiyle olsun, doldursun yüreklerimizi beyaz geceler.

Her söylediğinin tersini söylüyorsun. Gün gün. Yüz yüzeyken döndürerek kıçını.

Acı acının, sancı sancının dinmediği günler yaşıyoruz. Güneş doğsa da kurutuyor toprağı. Yaprak kımıldamıyor. Rüzgarsız. Yüz yüze bakamıyoruz artık.

Rüzgar savuruyor yerdeki yaprakları. Düşen her yaprak taş ağırlığında. Kaldırımları döverek sürüklüyor yaşamı.

Bir boy annem tuttu elimden. Şimdi sen tutuyorsun. O el. Aynı sıcaklıkta. Yaşamı sürdüren.

Ev yağmurdan, soğuktan korur. Şiir yüreklerimizin koruganıdır. Yaşamı sevdirir. Güzellikler katarak.

Ne sağımı, ne solumu görebiliyorum. Ne de önüme, arkama bakabiliyorum. Dört yanımı saran karanlıkta. Dört duvar arasında. Yitmiş, yitirilmiş. Bulun beni.

Kent, her gün biraz daha üstümüze geliyor. Ne rüzgar, ne fırtına. Yıkımın tozu toprağı savruluyor. Evsiz barksız kalanlarla. Sokakta.

Sabahtan yola çıkmıştım. Pür neşe. Gece bastırdı. Üşüdüm. Sabahı bekledim. Güneşle. Sabah olmadı. Yol uzadı. Aysız, yıldızsız gecede. Yürüyerek karanlıktan karanlığa.