Sultan 2. Abdülhamid’ın oğulları içinde biri vardı ki, kelimenin tam manasıyla gözdesiydi: Şehzade Mehmed Burhaneddin Efendi. Onu Cuma selamlıklarına giderken arabasında karşısına oturtacak kadar, hatta adını günümüzün gözde tatil mekânlarından Burhaniyeilçesine ve adına Üsküdar’da cami yaptırdığı Burhaniye semtine verecek kadar severdi.
Burhaneddin Efendi’nin Mehmed Fahreddin ve Osman Ertuğrul adlarında iki oğlu dünyaya geldi. 1968 yılında New York’ta vefat eden Fahreddin’in bir yaş küçük kardeşi Osman Efendi İstanbul’da 2009 yılında 95 yaşında vefat edinceye kadar hanedan reisliğini üstlenmişti. Sürgünden beri vatansız olarak kalan Şehzadeye 2004 yılında Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ın devreye girmesiyle TC vatandaşlığı verildi ve Türkiye’ye gelmesi sağlandı.
Osman Efendi ile aynı yıl tanışmış, kendisine vefatından kısa bir süre önce eşi Zeynep hanım vasıtasıyla bazı sualler göndermiştim. Cevaplandırma lütfunda bulunarak fakiri bahtiyar etmişlerdi.
Sadece bir hanedan üyesi değildi Osman Efendi; çok okuyan, geniş kültürlü bir entelektüel olarak fikrî değerlendirmelerde bulunmaktan katiyen çekinmezdi. Mesela Sultan Abdülhamid’in ‘Kızıl Sultan’ olarak yaftalanmasını hazmedemez, itiraz ederdi.
Gazeteci Aslı Aydıntaşbaş’ın 23 Temmuz 2004 tarihinde Sabah gazetesinde neşredilen söyleşisinde tavrını net olarak ortaya koymuştu. Osman Efendi dedesinin adının Cumhuriyet döneminde “istibdat” ve “baskı” ile beraber anılmasından fena halde rahatsızdır. Şöyle demiş:
“Büyükbabam kadar karalanmış biri yoktur herhalde. Kızıl Sultan olarak Ermeniler........