Haftanın son gününden hepinize merhaba.

Geçtiğimiz günlerde 20 vatan evladımızı şehit verdik.

Hepimizin evine ayrı ayrı ateş düştü.

Yüreğimiz yandı.

Kahramanlarımıza bir kez daha rahmet diliyorum.

Acılı ailelerine sabır diliyorum.

Tarifsiz bir acı…

Ancak bu acıyı bile sabote etmeye kalktılar.

Öncelikle bir konuya açıklık getireyim. Ve daha sonra bu ifademin ne anlama geldiğini açıklayayım.

Yaklaşık 3 ay önce planlanmış bir ABD seyahatim nedeniyle bu elim olayın yaşandığı bölgeye gidemedim. Beni bilen bilir sahada olmak, sıfır noktasından haber yapmak benim meslek anlayışımdır. Ama ne yazık ki bu olay yaşandığında ABD’deydim.

Sosyal medyada paylaşılan iddialar, fotoğraflar, isim listeleri...

Herkes bir şey söylüyor, herkes bir şey biliyor.

Ama gerçekte ne kadarını biliyoruz?

Acının en derin halinde, çoğu zaman sessiz kalmak en saygılı duruştur.

Ne yazık ki sosyal medya çağında bu sessizliğe tahammül edemiyoruz.

Henüz resmi açıklama dahi yapılmadan, doğruluğu teyit edilmemiş bilgilerle birbirimize haber taşımayı “duyarlılık” sanıyoruz.

Oysa bu telaş içinde, en büyük zararı yine acının merkezindeki insanlara veriyoruz.

Ocağına ateş düşen ailelere…

Şimdi hiç üstlerine vazife olmamasına rağmen bu bilgi........

© Ensonhaber