Fondötenle bir hayat yaşıyoruz.

Yüzümüzdeki yorgunluğu, içimizdeki çürümüşlüğü kapatmak için kat kat sürüyoruz sahte renkleri.

Gerçek olana tahammülümüz yok çünkü…

Çıplak bir yüz kadar çıplak bir vicdan da korkutuyor bizi.

Hatta ölülerimize bile allık sürüyoruz;

sanki utanıyoruz ölümün solgun yüzünden,

sanki yaşamış gibi göstermek istiyoruz hiç yaşamamış birini.

Riyakârlığımız mezara kadar değil, mezarın içine kadar iniyor artık.

Pespaye ellerde büyüyor bu anlayış…

Avuçlarında hâlâ başkalarının gözyaşları kururken,

ayna karşısında gülümseyen suretler taşıyorlar.

İçlerinde ne utanç var ne de yüzleşme cesareti.

Vicdanı yananın değil, makyajı........

© Enpolitik