Boğazlıyan Kaymakamı Mehmet Kemal Bey’in idam edilmesi, beni ziyadesiyle üzen, tarihimizin en acı ve en utanç verici vakalarından biridir. Milletine sadakatle hizmet etmiş bir Osmanlı memuru, dönemin siyaset oyunlarının ve işgal güçlerinin gölgesinde bir kurban olarak seçilmiştir. Oysa o, milletine sadık kalmış, görevini devletin verdiği emirler çerçevesinde yerine getirmişti. “Millet-i Sadıka” olarak anılan Ermenilerin, Rus kışkırtmasıyla Anadolu’da savunmasız Türk köylerini basarak yüzlerce masum insanı katletmesi üzerine devlet, güvenlik gerekçesiyle tehcir kararını uygulamıştı. Bu kararın uygulanmasıyla görevlendirilenler arasında Boğazlıyan Kaymakamı Kemal Bey de vardı. Ne var ki güç dengeleri değiştiğinde, bu kez vatanına sadakatle hizmet edenler, işbirlikçilerin kurbanı hâline geldiler.

Savaşın sonunda Osmanlı İmparatorluğu çökmüş, İstanbul işgal altına girmişti. İngilizlerin baskısıyla kurulan Divan-ı Harb-i Örfî mahkemelerinde, kendi memurlarımız, kendi yöneticilerimiz, ecnebilerin talimatıyla yargılandılar. Kemal Bey de bu mahkemelerin önüne çıkarıldı. İthamı, sözde tehcir sırasında “katliam emri vermekti.” Oysa Kemal Bey mahkemede dimdik durdu, ne korktu ne eğildi. “Ben devletimin emrini yerine getirdim, vicdanım rahattır,” dedi. Kendisini ölümle yargılayanlara bile mertçe........

© Enpolitik