Ellerine bir bıçak almışlar tepsideki pasta gibi Türkiye'yi bölmeye çalışıyorlar. Kimi Bask modeli öneriyor, kimi Kuzey İrlanda modeli. Amaçları birlikte yaşamak değil, ayrılarak, ayrıştırarak yaşamak. Böyle değilse Komisyon üyelerinin İngiltere'de ne işi var?

Hani silah bırakma şartsız olacaktı: Apo PKK'ya silah bıraktıracak toplum da ona umut hakkını düşünecekti. Öyle bir hava yarattılar ki, iktidar her istediğimizi verecek ama hangi model daha işimize yarar şimdi onun hesabını yapıyorlar.

Gelenekleri olan bir devlet binlerce insanın katili bir teröristten akıl almaz. Bu devlete diz çöktürmektir.

Onu bir toplumun sözcüsü, temsilcisi haline getirmez.Terörist sıfatından çıkarmaz.

İki merkezli bir yönetim imajı vermez.

O kadar çok yanlış yapıldı ki- ki bana göre bunlar bilinçli politikalar-ülkenin toprak bütünlüğü,üniter yapısı tartışılır hale geldi. Silah bırakmayı değil, PKK için anayasayı, PKK için özerkliği, PKK için affı, PKK için vatandaşlığın tanımını, PKK için eğitimin şeklini ve dilini konuşuyoruz. Bu gündem ister istemez şu soruyu akla getiriyor; amaç hangisi, PKK'ya silah bıraktırmak mı, PKK'yı bahane ederek ülkeyi kabileleştirmeye götürecek düzenlemeler yapmak mı?

Kabileleşmenin ne olduğunu anlamak için son birkaç haftada Sudan'da olanlara bakmak kafi.

Sudan'da birbirini öldürenlerin hepsi Müslüman.

Müslüman Müslüman'ı doğruyor. Din kardeşliği bu kıyımı durdurmaya yetmiyor. Ümmetçiliğin ne büyük bir yanılgı olduğunu, insanları ayıran veya bütünleştiren başka dinamiklerin de........

© Enpolitik